Just another day at the office

Hoi allemaal!



Mensen die denken dat ik alleen maar aan het vakantie vieren ben en leuke dingen doe, hebben het mooi mis! Ha! Ik werk namelijk gewoon 5 dagen per week! Ik zal jullie een beeld proberen te gevan van hoe mijn werkdagen er hier uitzien:

7.40: Wekker gaat! %$@! Eerst nog even 20 minuten snoozen.

8.00: Opstaan!

8.30: Ontbijten in het restaurant. Meestal met wit brood ( :-( ), roerei, vers fruit ( :-) ) en een kopje thee.

8.45: Taxi aanhouden en op naar het werk. Hoewel, een taxi aanhouden is vaak niet eens echt van toepassing. Meteen als we op de stoep voor het hotel gaan staan, stopt er al een taxi om ons, blonde celebrities, te vervoeren. Voor ongeveer een euro zet de chauffeur ons af voor het kantoor van Bali Exotic Wedding.

9.00: Aankomst op werk, computer aanzetten, mail lezen, mail beantwoorden, etc.

9.30: Collega’s komen een voor een binnendruppelen. Ja, ook zij horen om 9 uur te beginnen, maar ze hebben stuk voor stuk een ‘rubber watch’, dus komen gewoon lekker wanneer ze tijd vrij kunnen maken om te komen werken.

Het lijkt wel of werken hier een ontzettende opgave is. Mijn collega’s zijn nog wel gemotiveerd, maar als je bijvoorbeeld in winkels kijkt: soms liggen er mensen gewoon op de grond te slapen. Als ik dan zo’n winkel naar binnenloop denk ik echt; ‘Sorry dat ik je kom storen terwijl je slaapt!’. Ook is het voor de werknemers in de winkel zeer belangrijk om veel met collegas onder elkaar te praten en zo weinig mogelijk met de klanten (groeten is bijna uit den boze!). Soms tref je een gezellige verkoper, die vraagt waar je vandaan komt, en een veel te gezellig kletspraatje wil ophangen. Als je vervolgens gewoon door de winkel loopt om wat rond te kijken zitten ze zowat aan je achterste geplakt. Wanneer er niet gekletst met collega’s, of op klanten gelet wordt, wordt er verveeld gekeken, gegaapt, gestaard, tegen schappen aangehangen, worden nagels gelakt en gevijld, benen ingesmeerd met EXTRA WHITENING cream, etc. etc. Commercieel ingesteld zijn ze hier dus totaal niet. Ze zijn drukker bezig met het voorzien van hun eigen behoeften dan die van de klant. Dan vraag ik mij oprecht af hoe ze hun brood op de plank krijgen. Of in hun geval, hun bordje rijst, 3 keer per dag. Overigens weerhoudt de lakse instelling van de verkopers mij er niet van om hier heerlijk veel te shoppen! Door alle lage prijzen heb ik nu al;

- 7 jurkjes;

- 1 sarong;

- 3 shortjes;

- 1 rokje;

- 1 t-shirt;

- 1 lange broek;

- 2 tassen;

- 1 bikini (deze was overigens relatief duur, 350.000 rupia);

- 3 DVD’s, 4 CD’s (voor 10.000 per stuk. Gebrand natuurlijk, en soms werken ze niet, maar agh, waar hebben we het over voor E 0,70)

gekocht.

Straatverkopers zijn overigens echt het tegenovergestelde van de lakse winkelverkopers.. Die willen je alles verkopen wat los en vast zit. Tot op her vervelende aantoe.

Goed ik merk dat ik afdwaal, dus even ‘back to business’.

12.30 Lunchen met Susan. Ik begin alle Nasi Goreng Ayam (gefrituurde rijst met kip en groenten), en de overige typische indo gerechten een beetje zat te worden. Helemaal als je zoiets twee keer per dag eet. Zo lunchen we dus ’s middags vaak met vers bruin brood (YAY!), en chocoladepasta. Als we te lui zijn om brood te halen (de bakker die dit brood verkoopt zit namelijk ruim 20 minuten lopen van het hotel af), dan doen we een ‘delivery’. Even bellen naar een van de 150 restaurantjes in Kuta, en een half uurtje later wordt een heerlijke tosti, yoghurt, pizza, MC Donalds (oeps!), french toast, etc. bezorgd. Vorige week kreeg ik een indonesische maaltijd aangeboden door een collega. In Nederland kennen we de friet in puntzak. Hier kennen ze rijst en noodles in puntzak. Daar zitten dan allerlei dingen (in plaats van mayonaise) bij. Denk aan boontjes, wortel, chilipepers, gebakken uitjes, kip, etc. bij in. Ik kreeg laatst zo’n puntzakje aangeboden. ‘Lekker!’, dacht ik. Maar voordat ik begon met eten, was ik toch nog zo verstandig om te vragen of het niet te ‘spicy’ was. Volgens de indonesische begrippen niet. Goed, eten dan maar! Indonesiers vertrouw ik nooit meer als ik ze vraag of het niet te pittig is. Ik stond in de fik! En de collega’s maar lachen, omdat dat arme europese, blanke en blonde meisje, niks qua eten gewend is. Ik hou het dus maar mooi op een boterham met chocopasta tussen de middag!

13.00 Na een lunch buiten in de schaduw eerst even de airco in het kantoor weer op een hogere temperatuur zetten. Onze collega’s hebben er namelijk nogal een handje van om de airco superkoud te zetten. Deze staat standaard op 16 (!!) graden, terwijl het buiten altijd boven de 30 graden is. Eerst even opnieuw de temperatuur instellen dus. Vervolgens me weer opvouwen om achter mijn mini bureautje te passen, want Indo’s zijn klein! Mijn bureau is veel te laag, heeft veel te weinig beenruimte, en mijn bureaustoel is te klein. Omdat de computer en het beeldscherm nu op mijn bureau staan, wiebelt mijn bureau ook nog eens, omdat het arme ding de zware computer eigenlijk niet kan dragen. Arbotechnisch gezien zeer onverantwoord. Dat is ook een van de redenen waarom ik minimaal een keer per week een heerlijke massage laat doen. Dan worden mijn botten lekker gekraakt, en mijn spieren weer losgemasseerd. Zo kan ik er weer even tegenaan.

Tussendoor doen zich natuurlijk ook een aantal toiletbezoekjes voor. Nou is dat al een avontuur op zich. Veel van mijn collega’s zijn namelijk Islamitisch. Nu heb ik sinds ik hier ben, geleerd dat Moslims zich na hun toiletbezoek niet mogen afvegen met toiletpapier. In plaats daarvan hangt er naast het toilet een grote tuinslang waarmee de boel goed schoongespoeld word. Dit met als gevolg dat het toilet, de wc bril, de vloer op de grond altijd zeiknat (ha, wat een leuke woordspeling) zijn. Dit wordt natuurlijk niet drooggemaakt, dus als ik naar het toilet ga, is deze altijd helemaal nat. Iets wat ik zeker niet ga missen als ik weer terug ben in Nederland.
Vervolgens probeer ik weer wat verder te gaan met mijn onderzoek. Dit vind ik nog best lastig, aangezien ik veel informatie van Indonesische websites moet gebruiken. In Nederland weet ik onderhand wel welke sites ik als informatiebron moet gebruiken, alleen hier duurt die zoektocht even wat langer. Ach na deze week heb ik nog 12 weken te gaan, dus het lijkt me dat dat wel goed moet komen.

17.30 Naar het strand toe om nog even wat zonnestraaltjes te zien, en te genieten van de zonsondergang. Ja, de zon gaat hier al om 18.30 onder. Het is dus om 18.45 pikdonker. In het begin is dit behoorlijk wennen, omdat het in Nederland nu natuurlijk veel langer licht blijft.

20.30 Een leuk restaurantje opzoeken, om wat te drinken en te eten. Indonesisch eten is hier, hoe verrassend, het goedkoopst. Zo had ik gister een bordje Nasi met een flesje water voor 16.000 rupia. Het kan ook wat duurder. Zo zijn er 2 mexicaanse restaurants, en een belgisch restaurants (Hier staat het Koninginnehapje en de Vlaamse Stoofkarbonade op de kaart!! Ja echt! In het Nederlands!) waar je heerlijk, maar wel wat duurder, kunt eten en drinken voor ongeveer 100.000 rupia. Verder zijn er ook nog tentjes die er tussenin zitten. Gemiddeld ben ik zo’n 50.000 rupia per keer kwijt voor een avondje eten.
Na het eten doen we dan vaak met het groepje waarmee we eten (waar steeds nieuwe mensen bij komen en weggaan, omdat de meesten van hun rondreizen, en maar een paar weken op Bali blijven) nog een drankje in een gezellig cafeetje waar live muziek wordt gespeeld. Opvallend genoeg kunnen veel Indonesiers heel erg goed zingen. Oasis en CCR (ja Pap, Niek en Henk!) zijn onder de zangers favoriet.

23.00 Richting huis, wat lezen en dan rond 0.00 op mijn veel te warme hotelkamer in mijn bed onder de ventilator kruipen om vervolgens de volgende dag weer hetzelfde ‘schema’ af te werken. Klinkt saai, is het niet.

Helemaal niet omdat ik ook nog af en toe een bruiloft meemaak op mijn werk. Zo was er afgelopen zaterdag een Islamitische bruiloft, waar Susan en ik mee naartoe gingen. Alle mannen en vrouwen waren tiptop aangekleed, en veel van de vrouwen in prachtige traditionele jurken. Opvallend genoeg waren lang niet alle vrouwen gesluierd! Iets waar ik mij wel op voorbereid had, en ik heb bijna overwogen om zelf ook een hoofddoek om te doen. Gelukkig niet gedaan natuurlijk. Dit had achteraf alleen maar meer bekijks gegeven.
De gasten van deze bruiloft (300 stuks, wat voor islamitische begrippen een kleine bruiloft is!) kwamen van Java en Borneo (Kalimantan), uit plaatsjes waar geen toerist te bekennen is. Blanke mensen zien zij dus alleen in tijdschriften of op TV. Wanneer zij dan een blanke ‘in het echt’ zien is dat natuurlijk reuze interessant. Dit met als gevolg dat wij continue werden aangestaard, en er stiekem foto’s van ons gemaakt werden. Toen de ceremonie eenmaal voorbij was, waren de gasten er een beetje aan gewend dat wij op de bruiloft rondliepen. Zodoende durfden ze aan ons te vragen of ze met ons op de foto mochten. Maargoed, als je daar eenmaal aan begint, wil natuurlijk iedereen. Zo hebben Suus en ik ongeveer een half uur durende fotoshoot gehouden om met iedereen op de foto te gaan. Zo ontzettend vreemd! Ook omdat het voor hun geluk brengt om een blanke aan te raken, of om met een blanke op de foto te gaan. Ontzettend bizar! Maar beter dat het als positief gezien wordt, dan dat het als negatief wordt gezien dat er blanken rondlopen. Ik begin ondertussen steeds meer sterallures te vertonen. Dit omdat we besloten hebben dat de volgende die een foto van ons maakt, gewoon geld moet betalen. Ha! Dan ben ik binnen de kortste keren een Rupia miljonair!

Wist je dat:

- Er hier minder vieze beesten zijn dan ik had verwacht?

- Er ondanks dit, gisterochtend bij het ontbijt een 6 centimeter grote kakkerlak op mijn schouder kwam zitten?

- Indonesische mannen in een glijbaan echt kunnen gillen als een stel kinderen? Heel stoer en mannelijk dus!

- Ik over 30 nachtjes voor 6 dagen naar Kuala Lumpur in Maleisie toe ga? Dit omdat ik iedere 60 dagen Indonesie uit moet voor mijn visum. Eenmaal in Kuala Lumpur ga ik mijn studiegenootjes Richard en Froukje opzoeken.

- Mijn ouders en zus hier over 52 nachtjes zijn?

- Niek hier over 75 nachtjes is?

- Ik er ernstig over zit te denken om hier een scooter te gaan huren? Scheelt me een ‘heleboel’ taxi kosten iedere dag. Een maand scooterhuur kost hier E35.

- Ik ondanks mijn factor 50 eindelijk een beetje bruin aan het worden ben?

- Maar afgelopen zondag toch een beetje ben verbrand?

- Ik hier bijna geen make-up gebruik? En hierdoor 5 kilo make-up voor niks meegenomen heb?

- Ik al aardig begin te wennen aan alle viezigheid hier?

- Ik ondertussen een Facebook (Hyves, maar dan internationaal) heb aangemaakt om contact te houden met alle mensen van over de hele wereld die ik hier leer kennen?

- Er hier boekenwinkeltjes zitten waar Nederlandse boeken worden verkocht?

- Ik helemaal gestoord wordt van alle straatverkopers?

- Ik ze graag voor de gek hou?

- Alle mooie offertjes die iedere dag op straat worden gelegd, gewoon door de mensen op straat vertrapt worden?

- Dat ik het nu al mis om zelf te koken?

- Ik ondanks dat het hier spotgoedkoop is, al mijn geld er doorheen bras?


Foto’s zijn te zien op:

Werk
http://picasaweb.google.com/aliceboessenkool/JustAnotherDayAtTheOffice#

Random foto's (het kan zijn dat sommige foto's ook al bij vorige updates stonden...)
http://picasaweb.google.com/aliceboessenkool/RandomFotoS#


Tot gauw weer!

Liefs Alice